Ben ik. De lieve reacties, bloemen en kaart, emails en telefoontjes die ik kreeg van alle belangrijke mensen om me heen ( jullie allemaal bedankt voor de support; Jeroen, Fransje, Marion, Carla, Alie, Greddy, Bertus, Caecilia, en iedereen hier niet genoemd),  en het compliment dat mijn moeder me vandaag maakte. ‘Ik vond het knap dat je de afgelopen 2 jaar niet zwaar depressief bent geworden, maar allerlei dingen hebt gedaan die goed waren’. En dan nu een nieuwe baan. En blij dat het de 1e 2 dagen goed is gegaan. En hopelijk nog goed gaat ‘de komende 40 jaar’. Dat hoop ik ook.

Ontroerd ben ik, ook door het welkom van de mensen van mijn nieuwe baan. Zo heb ik het nog nooit meegemaakt. Ik hoop dat als we allemaal blij blijven, ik er nog ‘de komende 40 jaar’ mag blijven werken!

p.s. ondanks het feit dat mijn buurvrouw 2e verdieping weer stampend en zat thuiskwam vannacht 2 uur, heb ik toch erg goed geslapen 🙂