“Merk jij er wat van?”
“Dat het in de economie niet zo goed gaat?”
“En zitten we nou wel of niet in die crisis?”

‘Iedereen’ lijkt er iets over te zeggen te hebben. Soms wilde ik dat een struisvogel was en zo m’n kop in de grond kon steken. Tja… Die ben ik nu eenmaal niet 🙂
Het onderwerp volledig vermijden gaat ook niet. En helemaal ontkennen ook niet. Maar er werkelijk iets aan doen (behalve gewoon doorleven en m’n geld uitgeven zoals ik het altijd al deed, alleen dan nu een beetje voorzichtiger), kan ik ook niet.

Wel krijg ik grijze haren. Die kwamen er eerlijk gezegd al op m’n 30ste, waarop moeder zei dat je ze alleen maar van de zorgen krijgt, maar dat is ook niet helemaal waar. Alleen zijn de grijze haren die er nu bij komen zijn deels vanwege het pigment dat begint te ontbreken, en deels toch vanwege wat zorgen.

Mijn Lief werkt in de reclamewereld. En dat is op het moment erg spannend. En blijft nog enige tijd spannend.  En is een van de beroepsgroepen waarin je merkt dat er toch iets niet helemaal goed gaat. Het zou zomaar kunnen dat dit binnen een jaar of twee weer opgelost is, maar daar ziet het nu toch nog even niet naar uit.

Dus het enige dat ik op het moment kan doen? Mijn haren verfen, zoals ik altijd al sinds m’n 30ste deed. Toch een soort van struisvogel misschien…. maar dan wel een rooie