Dat ik kon meemaken! Eigenlijk heb ik er geen woorden voor. Ze zijn al bij me sinds ik een jaar of 7 a 8 was, terugkomend van vakantie en op zondagmiddag in de Bijlmer in de flat, met zoutjes en nootjes de plaat Deja Vu. Kan ik me nog zo herinneren.

Daarna jaren later, m’n pleegzus die haar muziek keihard draaide naast mijn kamer, terwijl ik moest slapen, dus met m’n oude casetterecordertje en koptelefoon, in slaap vallen met Crosby, Stills & Nash. Ik volgde alle melodie-lijnen en kende de teksten (‘sort of’) uit m’n hoofd…

Nu, zelf 43 jaar jong 🙂 zag ik ze voor ’t eerst in ’t echie! De het 1e nr. dacht ik, knijp me even, voor het geval dit niet echt is…, en zo waren er nog een paar nrs. waarbij ik moest janken… het was in 1 woord een behoorlijke belevenis. Mocht je ooit nog de kans krijgen en van hun muziek willen genieten; ga! Ook zij hebben het eeuwige leven niet.