Hmm, ik vermoed dat de Chinezen daar iets serieus over te melden hebben! Maar ik weet (nog) niet wat…

Anyway.. 2011 was ons jaar van verandering. In ieder geval een Big Change, om zo te zeggen. Op 1 januari 2011 stonden Lief & ik met onze (koude) neuzen in 023 tegen het raam van een (onze toen nog niet) heuse eensgezins-woning aangedrukt. Te kijken en te piekeren en te denken en te dromen. En we zeiden “ja”. Alsof je je huwelijksbelofte bevestigd. Maar dan anders.

Het had wat voeten in aarde eerdat de zaak rond was (heel veel stretch, slapeloze nachten etc.), maar toen konden we (& familie, dankdankdank) klussen, & verhuizen. Eind februari 2011. En in april 2011 waren we ons oude huisje in 020 echt kwijt. Finito. Maar niet helemaal basta. Want je gevoel moet ook meedoen.

Dat gevoel kwam langzaam, en het wennen, uitzoeken etc. De 1e maanden had ik de kaart van 023 in m’n tas. Voor als ik zou verdwalen. Wat helemaal niet een rare gedachte is, ik groeide op in de Bijlmer (tegenwoordig ZO), en was tiener in Haarlem-Zuid 🙂 Something completely different! Ik studeerde & werd volwassen in 020, de stad van mij familie (m.n. moederskant).

In mei 2011 nam ik afscheid van Marco van Manual Fysion en ging ik naar het SRK hier om de hoek, waarvan ik dacht dat ze op elkaar zouden aansluiten qua behandeling & training van chronisch pijnpatiënten. Van mij. Niets minder waar, hoewel pas na 4 maanden duidelijk werd hoe erg-niet. Terug naar af.., in november 2011 kwam ik bij Rita van Fysio Buitensport en YESS!! Dit lijkt ergens op.. pfjoeh! Ga terug naar Start, Game over etc.

Tegelijkertijd ben ik op zoek naar een nieuwe baan. Het liefst eentje hier in de buurt. Ik weet wat ik kan, waar ik goed in ben en heb heel veel ervaring als Officemanager, alias Spin-in-het-web.

Anyway.. 023; het huis is super, we zijn nog steeds aan het klussen, dat gaat nooit over 🙂 Mijn Lief heeft z’n hardlooprondjes nog niet allemaal ontdekt, we eten uit eigen voortuin (soms), en zijn we in blijde verwachting van een achtertuin 🙂

Om niet te vergeten; het is hier stil. En dat maakt dat we vooral normaal kunnen slapen en weinig of geen last hebben van onze buren. Sterker nog; we zijn blij met ze, zoals ze zijn/doen. Maar het zijn er dan ook maar een paar, gelukkig. Jee, wat een verschil!

Ondertussen is er een nieuw ‘kind’ toegevoegd aan ons gezin… de BMW!