Waarom deze bloem zo heet, weet ik niet, maar ik was vanochtend in een van m’n boeken op zoek naar een plant, die later, zo bleek Teunisbloem heet. Geheel zomaar kwam deze in m’n tuin te voorschijn, en bloeit nu. Gezellig, zo’n aanwapperende plant, maar dan wil ik wel weten wat voor eigenschappen die heeft. Voorheen vond ik de helende eigenschappen zeer belangrijk, maar tegenwoordig ben ik benieuwd of iets ook eetbaar is, en vooral ook hoe dan. Anne Tanne gaf daar in dit geval een duidelijk antwoord op.

Gebruik als groente

Naar het schijnt werd de Teunisbloem in de 17de eeuw niet zozeer omwille van de nu geroemde medicinale eigenschappen vanuit Amerika in Europa ingevoerd, maar wel omwille van het gebruik als groente.

De plant is inderdaad in haar geheel eetbaar.

Hele jonge blaadjes kunnen worden toegevoegd aan salades, en wat oudere bladeren worden – net zoals heel veel andere bladgewassen – gekookt of gestoomd als spinazie.

Op het einde van het eerste groeiseizoen kan je ook de wortels oogsten. Die zien er uit als kleine, wat langgerekte raapjes, en hebben een vergelijkbare smaak. In mijn tuin – op zandige bodem – zaait de teunisbloem zich heel gemakkelijk uit. Ik laat haar begaan, maar in de herfst wied ik de planten op minder gunstige plekjes weg, en voeg de knolletjes af en toe aan een stevige soep, een hutsepotje, of een ander gemengd groentegerecht toe.

Ik ga die raapjes binnenkort eens proberen, wanneer ze toch uit de grond moet ivm verplaatsing van de hortensia, waar ze middeninzit..

(De afbeelding bij dit bericht is een illustratie uit de Flora von Deutschland Österreich und der Schweiz van Prof. Dr. Otto Wilhelm Thomé. Deze afbeelding behoort tot het publieke domein.)