In de middelste keukenkast (die gelijk de helft van de kastruimte inneemt) hangt zo’n combiketel. Afgelopen dinsdag stond er de hele dag een auto van Bonarius Verwarming voor de deur, met een monteur erin. Toen ik s’avonds in de brievenbus keek, lag er een geel kaartje op de mat. Eén keer per jaar valt er zo’n geel kaartje in de bus; dat de monteur langs is geweest. maar “u was niet thuis dus of u opnieuw een afspraak wilt maken”. Dat wilde ik wel, maar hoezo was ik niet thuis?

Die afspraken gaan in blokken van 2 uur. Als je overdag werkt, kun je een halve dag uit eigen zak betalen omdat de onderhoudsmonteur langskomt. Op het gele kaartje stond dat hij vrijdag tussen 8 en 10 zou langskomen. Dus ik bellen met de mededeling: vanaf 9.00 uur is de monteur welkom.

Vanochtend had ik alles al klaargezet, kast leeggehaald etc. Om 11.15 was de monteur er nog niet, dus ik enigszins pissig bellen. “Heeft u een ogenblikje?” vroeg de telefoniste. Dus ik wachten. “Ehm, mevrouw, ze hebben net een spoedklus gekregen, en daarna kunnen ze bij u langs”. Dat vond ik heel vervelend, bovendien heb ik geen enkel bericht gekregen.

 “Heeft u nog een ogenblikje?” vroeg de telefoniste weer. En na een stilte: “Heeft u een geel kaartje van ons gehad mevrouw? Ja, die had ik gekregen. Op het moment dat ik op het kaartje keek zag ik ineens de datum. Vrijdag 28 april. Oh shit! “Sorry mevrouw, mijn excuus, ik heb niets gezegd, sterker nog; ik heb niet eens gebeld” 

 Update: 28 april om kwart voor 9 stond de verwarmingsknul voor de deur. Binnen een kwartiertje klaar. Helaas had ik nog niet in de keuken gekeken, maar een uur later kwam ik erachter dat de keukenvloer onder de modder zat. “mevrouw, wij zijn van de werkverschaffing”.