Ik wist natuurlijk dat ze eens weer zouden verdwijnen….

Vanochtend wakker geworden; buiten een hels kabaal van piepende, schreeuwende vogels.
Jeroen wierp een blik naar buiten (we lagen nog in bed) en zag vader en moeder merel een vreselijke duikvlucht maken naar Belle (loslopende poes, tegenwoordig zonder belletje). Belle smeerde ‘m, maar waarschijnlijk had ze er toch eentje te pakken.
Ik was natuurlijk te laat om haar weg te jagen, met m’n plantenspuit in m’n badjas.
Na een halfuur nog een blik naar buiten; zag ik de laatste merelkuiken uit het nest vliegen. Dat deed ie goed!
De rest van de ochtend veel gekwetter gehoord, merels rond zien vliegen en ons lopen afvragen waar die kleintjes nou toch zaten?

Vanmiddag de jordaan in geweest om koninginnedag te vieren, wat weer erg leuk was, bij de Gijs, de Kat in de Wijngaard, en aardig wat vrienden tegengekomen.

Bij thuiskomst even in de tuin gaan zitten, maar….. het is zo stil zonder mereltjes:-( Ik mis ze een beetje. Blijkbaar is er een tijd van komen en een tijd van gaan. Heb ik altijd al moeite mee gehad.