Dachten we gisteren nog dat alle weermannen/vrouwen, KNMI, Weeronline, de NS, Connexxion etc. zich lekker aan het indekken waren voor het geval dat de aangekondigde storm wel mee zou vallen.. nou, het viel niet mee.

Even voor 9-en ging ik lopen naar de sportschool (overwinning op zich), en dat ging eigenlijk allemaal wel aardig. Niet te grote stappen, zodat ik niet te snel uit evenwicht zou raken en af en toe stilstaan bij een windvlaag. Toen ik tegen 11-en weer naar buiten stapte, bleek het toch hele andere koek. Deze kwam ik onderweg tegen:

En daarna toch maar even de Buuf gebeld om te laten weten dat ik veilig thuisgekomen was (ze zwaaide vanochtend toen ze me zag weggaan). Vervolgens ’t internetnieuws bekeken her en der en om 12 uur de tv aangezet. Dat doet-ik-anders-nooit.

Ja, het was eng. En ook spannend, zo’n storm. En best wel lekker om doorheen te lopen. De natuur doet wat hij wil. Wind, regen, sneeuw, zon, hagel… Maar als je dan al die omgewaaide bomen ziet? Mensen die er nog net aan kunnen ontsnappen? Of dat ene meisje dat deze storm niet meer kan navertellen, en haar vriend die er nooit meer aan kan ontsnappen? Dan hoeft het van mij niet.