Afgelopen woensdag was het dan toch zover; ik had er niet naar uitgekeken maar het moest: de kijkoperatie van m’n knie. Eerder een kijk- en doe-operatie, want wat er niet goed is wordt direct gerepareerd of verwijderd.

[knievanbuiten_2212_3.jpg]

Zo ook bij m’en iscus, er zat een scheur in met kartelrand en die werd bijgeknipt en gladgemaakt. Ik was doodsbang, maar na dat paardenmiddel kon die narcose er ook nog wel bij. Toen ik wakker werd dacht ik dat ze ’t in 2 minuten voor elkaar hadden. Ehm, dat was toch ongeveer 3 kwartier.

In elk geval was ik dolblij om Jeroen weer naast m’n bed te zien, weer naar huis te mogen: ‘Ach mevrouw, afd. dagbehandeling daar wordt iedereen voor 6-en er weer uitgezet’ (het is bijna een reclamecampagne) en de afgelopen paar dagen in een paracetamol-waas op de bank gezeten.

Vandaag hebben we een ommetje gemaakt. Met een slakkengangetje, en vervolgens neergeploft op een terras om de hoek. Gelukkig, ik voel me weer wat beter 🙂