Vorige week beloofde ik de kinderen op school vandaag een paasverhaal voor te lezen. ’s Ochtends hadden ze al het Paasbrood met elkaar gegeten en ook een verhaal te horen gekregen, in de kring las de Juf een verhaaltje voor over kinderen die hun Palmpaastakken als zwaarden gebruikten (Krak, krak, krak) en ik bracht dit boek mee, dat in tientallen in de bibliotheek lag. En ooooh, wat waren de kinderen moe. En hangerig. Sommige een beetje ruzie-ig. En eentje was ziek. En de ander had diarree. En er hing een kneuterige sfeer in de klas. Allemaal waren ze toe aan vakantie.

Een lief verhaal over een eigenwijs kuikentje in een ei, dat pas op 1e Paasdag zondagochtend geboren wil worden. Vanuit het ei vraagt het aan Hilde de moederkip, wanneer het Pasen is. Dat is best een moeilijke vraag om te beantwoorden, want Pasen valt nooit op een vaste dag. Simon de Uil brengt raad. Hilde leert van hem drie dingen: Pasen valt op de eerste zondag, na de eerste lentedag, na de eerste volle maan! “Hoeraaaa” juicht het kuikentje en klimt blij uit het ei. Vrolijk Pasen!