Afgelopen dinsdag was ik bij een workshop van de bibliotheek, waarbij Ton Meijer (die ene van Aadje Piraatje) ons liet meedenken over hoe je nou het voorlezen interactiever kunt maken. Daarvan ga ik direct een aantal dingen uitproberen, dacht ik. Behalve dat rennen! Als ze daar eenmaal mee beginnen, krijg ik ze niet in 1 minuut terug op de voorleesbank…

Ik lees voor aan zo’n 5 groepjes kinderen, en dat gaat tussen de bedrijven door. Ze zijn of in de kring aan het eten/drinken, want dan hebben ze net buiten gespeeld. Of met werkjes bezig. Of in een hoekjes dingen aan het leren. Of aan het knutselen. De juf helpt ze ermee. Maar het zijn er bijna 30 tegelijk en eerlijk gezegd.. als ik zelf een kleuter in deze tijd zou zijn, ik werd gek! Gelukkig hebben kinderen van nu daar iets minder last van. Maar wat mij betreft is voorlezen een moment van even rustig zitten, pas op de plaats, luisteren en je fantasie gebruiken. Of je nou Voorleesjuf bent, of Kleutertjeluister.

‘Ik wil je iets moois geven’ van Jonathan Emmett, had ik vandaag meegenomen.

Het gaat over Mol, die z’n vriendinnetje Konijn al een tijdje mist, want het REGENT al een … WEEK (mochten ze daarna met elkaar zeggen). Mol had het lumineuze idee om onder de grond een gang te graven (dan wordt je niet zo nat) en onderweg naar z’n vriendinnetje komt hij Eekhoorn en Egel tegen, die zich allebei voorbereiden op de komende winter.

Want het is HERFST en dan REGENT het soms een WEEK. Enfin, ze gaan met z’n drie naar Konijn en die is ziek (voorleesjuf proest en snotter en vraagt wat er met Konijn is). Ze is ziek-verkouden roepen de kinderen. Mol, Eekhoorn en Egel komen in haar holletje, en Konijn is er blij mee (want als je hatshoe etc. VERKOUDEN bent al een WEEK, dan is een beetje bezoek van je vriendjes best fijn), en de vriendjes verwennen haar. Met eikeltjessoep en een zacht bladerbedje. Knap hoor, van Eekhoorn en Egel om in hun eentje terug te gaan door die best-wel-enge-donkere-gang om de cadeautjes te halen. Alleen Mol is een beetje verdrietig. Wat is er Mol? vragen ze. Ik heb geen cadeautje meegenomen, zegt Mol. En dan zegt Konijn, zijn vriendinnetje, dat het brengen van vriendjes als je ziek bent, het allerbeste cadeau van de wereld is. En dan is Mol ook blij 😀

Ik merk dat het heel moeilijk is om de kinderen eerst tot rust te laten komen (nog steeds gebeurd er veel om ons heen, want een afgesloten voorleesplekje is er niet) en zich te concentreren op het verhaal. Maar het mogen meedoen zorgt ervoor dat ze er net even wat meer ‘bij zijn’ en sommige groepjes gingen inderdaad een stuk rustiger naar de klas dan ze gekomen waren. Twee jongetjes liepen echt een beetje te klieren, dat was minder leuk.

Toen ik wegging, kreeg ik van een meisje een prachtige tekening. Om in mijn huis op te hangen. Kleuters zijn zo leuk 🙂

Productinformatie