En ik trek, en ik duw, en ik zit met een zak rijst op m’n hoofd. Ik zoek m’n wiebel-kussentje die opgepompt moet worden, en ik sta voor de spiegel en hou die lijn recht.. En ze trekt en ze duwt, en die pols is morgen beurs. Niet blauw. Dat is iets anders.
En dan mag ik op de halve bol stappen, en hou die lijn recht en je evenwicht bewaren, 1, 2, 3 tellen en oh, dat is hard werken geblazen, pfffffft.
Gelukkig was het mooi weer, en ging ik voor ’t eerst op de fiets, het lijkt ver, maar is als ’t mooi weer is eigenlijk een kippeneindje, je moet alleen die lijn recht houden, ook als je op de fiets zit en er geen spiegel is. Auw!