Grinnik. Die hebben wij samen de afgelopen dagen in Maastricht gevierd. Donderdag heen met de trein, we kwamen laat aan, dus na het inchecken in ons hotel, direct de stad in, hapje eten op ’t Vrijthof (bij Rekko, maar dat is echter geen aanbeveling),  een stukje gelopen en bij café het Pothuiske nog thee met een paar whiskeys gedronken.

De volgende dag uitgebreid ontbijten in het hotel, haalden we de vestingwandelingsroute bij de VVV, en deden daar meer dan een halve dag over. Plantjes, beestjes, oude gebouwen, nieuwe gebouwen, muziek en ook mensen. Kleurkanaries, eenden, ganzen, dooie herdachte dieren in een kooi. De Jeker, waar deze de stad binnenkomt, en nog veel meer.

Geluncht op het terras van Grand Café 043, alwaar het begon te regenen, maar te warm was om naar binnen te gaan. De ober was zo vlot om de parasol direct open te gooien, zodat we heerlijk door konden eten, zonder last van de regen te hebben. Vijgenbrood met champignons gebakken, super lekker. Daarom wil ik zelf vijgenbrood maken.

Daarna liepen we nog een stukje verder, de olv kerk in, die heel erg donker was. En toen kwamen we bij Selexyz uit, de boekwinkel in de Dominicanenkerk. Gaaf dat ze ’t zo bedacht hebben, de uitvoering viel iets tegen, en de boeken duurder dan in 020. Wel kreeg ik er een fantastisch boek; ‘de eetbare tuin’ van Alys Fowler. Maar daarover later meer.

Moe en voldaan en een tas boeken zwaarder kwamen we aan bij eetcafe d’n Blindgenger in de Koestraat, waar we op het terras ons borreltijd begonnen. Ineens zag ik een bekende lopen met een mobiel aan haar oor 🙂 In geen 12 jaar gezien, en even leuk zo. Toen we tussen de sigarenrook van 3 kanten zaten (wat hebben die mensen met sigaren?) zijn we naar binnen gegaan om een heerlijk hapje te eten.

Bleek dat we daar ons allereerste vakantie samen al waren geweest! Toeval bestaat niet 🙂