Het geheime dagboek van Hendrik Groen vond ik op een vrijdagmiddag toen ik naar de apotheek liep. Ik kwam langs twee mini-biebs, en had ruilboeken mee in de rugtas. De serie werd me jaren geleden al aangeraden door een Fitte Ladie van de wandelgroep, maar aangezien we geen ‘gewone’tv kijken, kwam ik er niet aan toe. En eigenlijk vind ik zo’n boek lezen fijner, je kunt het pakken en wegleggen wanneer je wilt. Maar dit was een gelukkie dus 🙂
Tot nu toe vind ik het een grappig boek, maar stel je voor dat je inderdaad de laatste jaren van je leven zo zou moeten doorbrengen.. dat is helemaal niet zo grappig! Gelukkig weet Hendrik Groen er een positieve draai aan te geven.