Een mens moet toch wat, ondanks een zeer lijf… M’n wandeldinnetjes gingen vandaag in Bloemendaal wandelen, en daarna ook koffiedrinken bij Vreeburg. Aangezien ik al maanden niet kan wandelen vanwege die stomme slijmbeursontsteking in m’n voet, besloot ik op de fiets ook gezellig te gaan koffiedrinken daar. Goed idee was dat, en na een half uurtje bijpraten, besloot ik door te fietsen naar Thijsse’s Hof. Dat zit om de hoek, en is nog immer en altijd de plaats waar ik nieuwe kracht kan opdoen. Nog zo’n goed besluit dus!

Heerlijk was het daar.

Roland en stagiair waren net gestopt met stammen zagen, dus super rustig werd het ineens toen ik over het bruggetje liep. Ik meldde dat ik naar paddenstoelen aan het zoeken was, en waarschijnlijk te vroeg, want ik had er niet veel gevonden. “Nou, dan heb je niet echt goed gekeken” was de opmerking van de beheerder, en ik mocht achter hem aan over het hekje, langs de vijver op zoek naar de zwartwordende wasplaat 😀

Verder kwam ik er nog meer plantjes en beestjes tegen (als altijd),

zat op een bankje in de zon met m’n lief aan de telefoon te praten en te kijken naar alle helibellen die boven het water en de weide vlogen.

Bij terugkomst thuis deed ik er de rest van de middag over om m’n stoep op te ruimen en te vegen/poetsen (veel werk, hard nodig), en mocht daarna gezellig bij een buurvriendin aanschuiven onder de poort voor een glaasje wijn. In het zonnetje. En voor zolang het mooie weer duurt, geniet ik daar nog graag even van. Ondanks of dankzij zere handen en voeten.

Overigens:
Nog dit jaar wordt Thijsse’s Hof een Rijksmonument! Lees hier in het tijdschrift waarom.