Ach Omaatje

Vandaag hebben we met z’n drie (Lief’s moeder, Lief en ik) omaatjes spullen ingepakt. Ze gaat morgen verhuizen naar een verzorgingstehuis. Omaatje zelf was er niet bij, en dat vonden we niet zo heel erg, want haar aanwezigheid had het hele inpak-gebeuren er niet makkelijker op gemaakt. Maar voor omaatje was het wel naar. Dus ging omaatje vanochtend toch naar de club. ‘Scheisse, zei ze, moet ik echt gaan?’ Zo beloofden wij dat het allemaal goed zou komen met haar spulletjes.

Daar eenmaal mee bezig kwamen we erachter dat het toch echt wel erg vies was in huis. En alle spullen ook. Heel veel handen wassen. “Wat heeft die thuiszorg hier dan de afgelopen jaren gedaan?”, vroegen we ons af. Schijnbaar om de week de gordijnen wassen. Jemig, dat doe ik zelf ook nooit! Best wel triest allemaal.

Maar het  was gelukt, en toe wij rond half 3 weggingen, was het grootste gedeelte inderdaad netjes in dozen in de auto ingepakt. Hopelijk heeft ze het snel een beetje naar de zin op haar nieuwe stekkie. Omaatje is namelijk een excentrieke oude dame (86 jaar alweer), die ook wel ‘lastig’ genoemd wordt. In ieder geval zullen ze daar weten dat ze er is, want ze zet vast binnenkort de boel eens op stelten om ze allemaal wakker te schudden 🙂

Afdrukken