Vanochtend werd ik met een Pluis van 4 kilo bovenop m’n schouder wakker. Veels te vroeg; maar Pluisje snapt niet dat de wekker op zondag (en natuurlijk ook zaterdag) niet gaat. Bovendien is ze oh, zo blij als een klein kind, dat ze dan luid ronkend roept; “je bent lief, lief, lief!” Dus neem ik dan die 4 kilo maar voor “lief”, en kroop er tegen 9-en uit. Gelukkig had mijn Lief al koffie gemaakt 🙂

Op ’t programma stond vandaag eigenlijk niet veel. Lief wilde dat roestplekje op de Coertmobiel behandelen, de cd-speler (gisteren bij de cash converters gehaald) aansluiten. Ik wilde het nieuwe rek in de bijkeuken op de juiste plek zetten en verder hadden we een Open-woonboot van Ome Cees & zijn Annet.

Die laatste was leuk; de woonboot, zeer luxe ingericht, Ome Cees & Annet blij en gelukkig daarmee, veel familie, lang niet gezien & gesproken. De cd-speler doet het, maar de versterker test ik deze week nog op een paar andere uitlaatpiepen, de Coertmobiel is aan het herstellen.

Over het algemeen was het een zeer relaxte dag. Tot het rek in de bijkeuken. Grumbl, grmpf!!

Het zit zo: .. Nee, dat wil je echt niet weten. Nu had ik last van mezelf en last van iets en het ging gewoon niet. Zwaar chagrijnig werd ik ervan. Ik waag van de week nog een poging en dan lukt het vast wel, maar vandaag wil ik er niets meer over horen. Klaar. En morgen haal ik die plank nummer 5, die uit het pakket verdwenen was, maar waar we wel voor betaald hebben. ZO!

Toch te vroeg opgestaan…