Na een onderzoekje in februari, mocht ik vandaag weer terugkomen in het O.L.V.G. aan de Prinsengracht voor een hernieuwd onderzoekje naar mijn oortjes. Jeroen was gelukkig mee, want bij zoiets schijn ik toch niet zo goed te horen wat zo’n (h)orendokter te vertellen heeft. Ik mocht weer op het knopje drukken wanneer ik iets zou horen en heb dat braaf gedaan.

De tip die de horendokter mij gaf was, ademen (zo stil mogelijk) door je mond, zodat je niet door het maken van je eigen geluiden de piepjes mist. Dat hielp enigszins, ware het niet dat ik een muzikantengehoor heb, en na het horen van dat toontje, datzelfde toontje in m’n hoofd nogmaals nadoe, immers; als saxofonist moet je kunnen naspelen wat je hoort. Met als gevolg dat ik het volgende toontje miste en de dame achter de computer verwoedt aan haar knoppen zag draaien 🙂

Zonder gekheid; in de hoge tonen gehoorverlies op mijn jonge leeftijd is niet normaal, maar het schijnt niet slechter te zijn geworden in 4 maanden tijd. Beter ook niet, dus ik mag over een jaar terugkomen en moet er in de tussentijd maar mee leren…. horen.

Vanwege de opluchting zijn we een biertje gaan drinken op het terras en daarna petjes gaan kopen voor onze vakantie in Griekenland.